وقتي خبر سركشي سرزده رئيس جمهور به استان مازندران در خروجي خبرگزاريها قرار گرفت ، بارقه اميد در دل شهروندان مازندراني درخشيد اما اميدها وقتي رنگ باخت كه چشمان خسته مردم شهرهاي مختلف خصوصاً شهرهاي غربي استان حتي يك مسئول دست چندم دولت را در شهرهاي خود نديدند.
مردم تنكابن كه در دفاع از انقلاب پيشگام بوده اند اكنون سرمازده و سرگردان ، چشم به مديراني دوخته اند كه با دوگانه سوز كردن شوفاژ ادارات كل ، خود را گرم گرم پشت به مردمي كردند كه سرد سرد مي لرزند و هيچ مسئولي نيز سراغشان را نمي گيرد.
كشاورزان تنكابن حق ندارند مديران سازمانهاي جهاد و كشاورزي ،بازرگاني ،شيلات ،آب و فاضلاب،مخابرات مسكن و شهرسازي ،راه و ترابري .....استان را در شهرستان ببينند؟ نگذاريد باغ ها يخ ببندند، بگذاريد فرزند كشاورز تنكابني دلخوشي داشته باشد.
آقاي رئيس ، مردم تنكابن را دريابيد. چه كسي كشاورزان پرتلاش شهرمان كه بر اثر يخبندان ، دچار ضررهاي فراوان مالي شده اند را ياري مي نمايد.
كجايند مديران كل استاني كه شاهد باشند هر روز بيش از 250 الي 300 كشاورز و باغدار تنكابني با تجمع در مقابل فرمانداري اين شهرستان خواستار خسارت خود از فرماندار هستند.
در طول روزهاي سرد برفي فقط فرمانداري را ديديم كه در كنارمان بود و ديگر هيچ ! گويي او را نيز تنها گذاشته اند! فرماندار جوان و با انگيزه اي كه چيزي جز اراده ، عزم و تلاش را در او نديده ايم. فرمانداري كه هرچند او را بومي نمي دانيم اما اكنون او را فرزند تنكابن مي دانيم. و عطاي استان شدن منطقه را به صداقت او بخشيديم!
آقاي استاندار ، سخنم با شماست ، مازندران فقط ساري و بابل نيست ، مازندران استاني است از رامسر تا گلوگاه !
آقاي استاندار!
مديران ما بايد ياد بگيرند كه به شهر محل زندگي و شهر محل كار خود وابستگي ندارند و همه شهرها را به يك چشم ببينند.
و كلام آخر اينكه:
آقاي استاندار ، ما ز ياران چشم ياري داشتيم.

شهروند دلسوخته يخ زده تنكابني